SAPS Capt Deon Lootz: SAPS Sting Operation Behind Boeremag Coup & Treason Trial

SAPS Capt Deon Lootz: SAPS Sting Operation Behind Boeremag Coup & Treason Trial

A controversial police general headed the crime intelligence unit’s dirty tricks campaign to plant evidence and evesdrop on the Boeremag treason accused and their lawyers, a former officer claims in sworn statement.

Andrea Muhrrteyn | SQSwans | 08 February 2013

The statement claims General Mark Hankel specially flew to America to purchase the bugging devices which were used to unlawfully monitor the conversations between the accused and their legal teams. The revelations of Deon Loots, a former captain in the crime intelligence unit, about the alleged police conspiracy to frame the Boeremag plotters were first broken by Media24 Investigations on October 7. But Loots’ affidavit – which he has confirmed – goes further and names individual officers which he charges are at the centre of the conspiracy. His statements are separately supported by other affidavits by former officers which are in the possession of a Pretoria attorney.

If his claims are true it could lead to the Boeremag trial – the longest, at nine years, in South African history and which cost more than R100m – being declared a mistrial. Loots, who made his statement in August, has investigated the Boeremag for years and was also the handler of the main agent who infiltrated the organisation.

Constitutional expert Prof Pierre de Vos said Loots’ allegations could result in the trial being declared null and void and having to be heard from scratch again. Twenty Boeremag members were found guilty of high treason in July and August. The trial will re-commence in January next year when they could be sentenced to life behind bars.

Hankel made news headlines last year when he headed the crime intelligence unit for a short while after Lt-Gen Richard Mdluli was suspended. Mdluli appointed family members as senior officers in the unit and bought luxury vehicles for himself with money from the secret fund, according to statements by investigators.

It has also been reported that in 2002 Hankel failed two polygraph tests for his security clearance. He denies it. This was during the period when Hankel headed the investigation of the Boeremag project. Loots was married to an officer who also worked on the right wing investigation and who was Hankel’s right-hand. In his statement Loots identified a number of police officers whom he claimed worked under Hankel and were responsible for manipulating the investigation. “The Boeremag was driven, managed, orchestrated and all the planning had been done by these [crime intelligence] members,” said Loots. He said he had been extremely upset by the “provocation role” played by the police. “Innocent people had been inflamed, used and compromised. I had nowhere to complain as the top structure of police intelligence drove and managed these things,” Loots said. Loots said evidence had been fabricated by crime intelligence in order to “make things look much worse.” He said police officers told their agent to organise right-wing meetings. They were instructed what to say at the meetings which would inflame Boeremag members. “I told Hankel continuously that they were busy inciting a crime hoping to involve innocent people. This was laughed away. They were obsessed with the idea to involve as many right wingers as possible,” Loots charged.

Loots said the police wanted to know what was discussed between the accused and their legal teams, so that they could counter the defence. He claimed Hankel flew to America to buy the latest in phone hacking and video equipment. This was allegedly planted in the cells of the accused. Similar equipment was also planted in the consultation rooms where the accused consulted with their legal teams, he claimed. Loots said the visual and audio recordings were beamed to the crime intelligence head office in Erasmuskloof where a so-called “war room” had been established which contained monitors and loudspeakers.

“I personally from time to time watched videos of the accused in their cells. Hankel and others made jokes and laughed. From the start the trial was never fair,” said Loots. He claimed none of the witnesses for the prosecution ever drew up their own statements and that police wrote them so that they corroborated each other. “Thereafter it was returned to the witnesses for it to be signed. They (the witnesses) had to learn it off by heard like parrots,” he said.

Hankel this week said that he was not allowed to talk to the media. The police’s national spokesperson, Colonel Tummi Shai, undertook to respond to the allegations but at the time of going to press she had not responded. The police also undertook to respond to the allegations aired in Rapport last week and did not reply then either.

Boeremag 5 guilty of Mandela death plot

August 17 2012 at 02:28pm | IOL | Chris Roberts

Pretoria - Five of the Boeremag accused were found guilty on Friday of conspiring to murder former president Nelson Mandela.

Nineteen of the 20 accused have already been found guilty of high treason.

Judge Eben Jordaan found Boeremag bombers Herman van Rooyen, Rudi Gouws, and brothers Johan, Kobus, and Wilhelm Pretorius guilty of conspiring to murder Mandela with a home-made bomb in October 2002.

The five were also found guilty of culpable homicide resulting from the death of Claudia Mokone in Soweto in October 2002.

Mokone died when a piece if steel dislodged by a Boeremag bomb on a railway line flew 400m through the air, penetrated the roof of her shack and struck her head.

The judge said the State had not proved that the accused murdered Mokone.

There were no houses visible near the railway line and the bomb went off at midnight when there were few people around.

Anyone planting a bomb would, however, foresee that someone could be killed.

The other 15 accused were acquitted on the murder charge.

Jordaan said they could not be held responsible for the negligent conduct of the five bombers.

He accepted the evidence of co-conspirator Deon Crous that he and the five bombers had decided to murder Mandela on the spur of the moment.

This was after they saw a newspaper report that he would open a school in Bolobedu, near Tzaneen.

They believed Mandela's death would result in blacks attacking whites in the country, leading to whites supporting the Boeremag's cause to take over government.

Wilhelm Pretorius' war diary, in language riddled with racist remarks, described in detail the attempt on Mandela's life.

According to the diary, they had immediately decided “k...., here we come” on seeing the newspaper report, because it would be the “sign” they had been waiting for if Mandela died.

Van Rooyen and brothers Johan and Wilhelm had travelled to Bolobedu with a home-made bomb intending to blow up the school.

The bomb was eventually put in a ditch next to the road they hoped Mandela would use.

Fishing line was strung across the road and two of them hid in the bushes to set off the bomb when they saw Mandela's car.

They had prayed that if they were destined to kill Mandela, the weather would not allow him to travel by helicopter that day.

According to the diary, they realised their plan had been thwarted when they heard a helicopter.

“We knew then that the k... can still be allowed to breathe,” (die k... kan maar nog asem haal),” he said.

Van Rooyen later dismantled the bomb.

He and Wilhelm Pretorius hid in the bushes until dark, when Johan Pretorius came to pick them up.

The diary stated that God had protected them that day because they were not caught, despite being confronted by a “traffic cop” and a policeman.

Pretorius was dressed in an army uniform and managed to get rid of the policeman by assuring him they were busy with an “exercise”.

The next entry in the diary was headed “Soweto, those bastards” and stated that the group would go ahead with bombing targets in Soweto because they had not been able to kill Mandela.

Sentencing will most likely be concluded on Monday, when judgment is expected against the last accused, Kobus Pretorius.

Boeremag suspects framed, intelligence operative claims

Jacques Pauw | News 24 | October 14, 2012 – 9:48 am

The police’s crime intelligence unit allegedly paid a convicted, apartheid saboteur R500,000 as part of a conspiracy to frame and monitor Boeremag treason suspects, former officers claim.

The alleged operative, former Civil Cooperation Bureau member, Barry Bawden, has close ties with President Jacob Zuma with Bawden admitting this week that he has a “personal relationship” with the president.

Bawden and members of the CCB, the notorious apartheid defence force unit, launched a terror campaign in Zimbabwe during the 1980s.

Bawden and a number of CCB agents were arrested and charged with sabotage in Zimbabwe in 1988. His brother, Kitt Bawden, had been the unit’s leader but fled to South Africa.

Bawden was sentenced to 40 years in jail but was released in 1999 after being granted asylum by President Robert Mugabe.

Bawden’s alleged role in the Boeremag saga has been revealed by a number of former policemen who describe in affidavits – confirmed by their attorney – how crime intelligence planted evidence on the Boeremag accused.

Rapport last week revealed how former crime intelligence unit member, Capt Deon Loots, claimed in an affidavit that the police unlawfully monitored conversations between Boeremag members and their legal teams.

If true, the Boeremag trial – the longest and most expensive criminal case in SA’s history – could be declared unfair and scrapped.

In his statement, Loots also referred to the alleged role of Bawden. While he does not mention Bawden’s name, Media24 Investigations has independently confirmed that the operative whose activities he described in the statement was identified by other officers as Bawden.

Bawden, the statements claim, was paid R450,000 to assist the police track two escaped Boeremag accused.

Bawden this week denied that he had been a police operative, but he admitted that he knew Zuma.

“I represent the Boeremag members with the President,” Bawden said, adding it was a “personal matter.”
He would not elaborate on how he knew Zuma.

Paul Kruger, the Pretoria attorney who acts for 13 Boeremag members, said Bawden had arranged for him to meet with Zuma on two occasions.

“There is no doubt that Bawden has an entrée to Zuma,” said Kruger. “How, I don’t know, but believe me, he has.”

Bowden had arranged for Kruger to meet with Zuma for the first time in 2004, while Zuma was still deputy president, Kruger said.

Kruger said he told Zuma that the police had planted evidence on the Boeremag accused and had probably unlawfully bugged the conversations between him and his clients.

“Zuma listened and was sympathetic but could not do anything,” said Kruger.

He had asked Bowden in 2007 to again to arrange for him to meet with Zuma, this time because the defence force had threatened to suspend the salaries of three soldiers among the accused in the Boeremag trial.

Kruger said he met Zuma at his private house in Johannesburg, that Zuma was sympathetic and that the defence force afterwards continued to pay the men their salaries.

Bawden, who moved to SA after his release, did business with the murdered mining magnate, Brett Kebble, among his many business interests.

Bawden befriended family members of the Boeremag accused and also supplied information to crime intelligence, the officers’ claim.

Bawden claimed to Media24 Investigations that he represented the Van Rooyen family in his interactions with Zuma.
Herman van Rooyen was the fifteenth Boeremag member to be found guilty of high treason.

He was the gang’s military leader in Limpopo and in 2002 participated in the setting of a number of bombs. He also plotted to kill former President Nelson Mandela.

Van Rooyen and his co-accused, Rudi Gouws, escaped from the Pretoria High Court in 2006 and were on the run for nine months before they were re-captured.

Loots said in his affidavit that the police had known for a month prior to their arrest where the two fugitives were hiding – on a farm near a Bawden property development in Bela-Bela.

Kruger said he has known for some time that Bawden had been the operative.

A Pretoria advocate, who asked not to be named, confirmed police officers whom he represents, have identified Bawden as the operative in affidavits.

Repeated requests to the police for comment over the past two weeks have not been responded to despite undertaking that comment would be forthcoming.

The Presidency also did not respond to requests for comment.

Boeremag driven to coup, court hears

2013-02-07 22:21 | News 24

The police's crime intelligence unit drove Boeremag members into planning a coup, a retired police spy testified in a treason trial on Thursday.

Former Crime Intelligence Officer Captain Deon Loots testified that the rightwingers had initially planned only to protect themselves against crime.

However, the police's crime intelligence headquarters had been intent on nudging their actions towards a plan to overthrow the government.

Loots was testifying in an application for a special entry on the court record which could eventually be used on appeal, in an application to set aside the convictions of the 20 accused on a charge of high treason.

The convictions arise from a rightwing coup plot to violently overthrow the African National Congress government.

The last of the accused were arrested after a series of bomb explosions, one of which caused the death of Soweto mother Claudia Mokone in 2002.

Loots recruited JC Smit, one of the chief witnesses in the treason trial, as a police informer in 1994 and acted as his handler until the middle of 2000, when he decided to leave the police.

Loots was put on medical pension after being diagnosed with post-traumatic stress syndrome.

Smit was a member of the Afrikaner Weerstandsbeweging's Ystergarde (iron guard) and was, at that stage, an accused in a criminal trial in the South Gauteng High Court in Johannesburg.

He was one of the men accused of planting car bombs in Johannesburg and at the international airport in Johannesburg in 1994, but was acquitted on all charges in 1996.

He was offered "considerable compensation" for spying on the AWB during the trial and was later tasked with becoming close to certain rightwingers to gather information.

Loots gave Smit instructions and regularly sent reports to police headquarters about the information he gathered.

Different direction

Loots said he finally decided he was done with the police after a confrontation with his commander at the rightwing reactionary desk in 2000.

He told Smit he was no longer with the police and that Smit would be transferred to another handler, but advised him "to get out of the whole story because huge trouble was coming".

"I came in conflict with my commander and the commanders at headquarters," Loots testified.

"They understood that I did not agree with the whole process how the investigation [against the Boeremag] was driven.

"I said it in my reports and I told them many times that according to my information it was a crime self-protection plan and not a coup.

"They saw it in a different light and drove it in a different direction.

"It has been building up since 1998, but the bomb burst in 2000," he said.

Smit was an AWB suspect in the bombings when he was identified as a possible informer.

Loots said he focused on Smit because he was young, thought that "any form of sports" would get him attention, and could be led in any direction.

The information Smit supplied eventually drew the attention of his commanders at headquarters, who realised a new movement was forming and should be investigated.

Loots arranged an "accidental" meeting between Smit and rightwinger "Oom Jan" Viljoen when he became aware that Viljoen was attending and later also addressing meetings about self-protection.

Smit started playing the role of being involved in the commando so he would be seen as credible.

Loots said that, after a while, he and a fellow investigator realised that no one would suddenly start having meetings out of the blue and that someone must have laid the basis for the meetings.

They eventually came across the file of the "Verligte Aksiegroep" (enlightened action group) at headquarters and realised there was a document that was similar to the documents being used at the rightwing meetings.

"I saw that it was a military document dealing with the restoration of law and order through the commandos after 1994.

"The document never talked about a coup," he said.

Judge Eben Jordaan postponed the trial to 25 February, when Loots will resume his evidence.

Former Police Captain: Deon Loots Affidavit to Boeremag Trial Court

RE: Illegalities and Irregularities in Boeremag Trial. Mr. Loots testified to these issues in court this week, and will resume testimony on 25 February 2013

BEëDIGDE VERKLARING

Ek, die ondergetekende DEON LOOTS verklaar hiermee onder eed soos volg:

1. Ek is ‘n meerderjarige man met Identiteitsnommer 611220 5009 08...4, ‘n voormalige lid van die Suid-Afrikaanse Polisiediens (SAPD), en tans woonagtig te Pretoria. Die inhoud van hierdie verklaring val binne my persoonlike kennis en wete (behalwe waar uitdruklik anders vermeld en/of by noodwendige implikasie uit die konteks anders sou blyk) en dit is waar en korrek.


My verbintenis met die polisie:

2. Ek is deel van ‘n familie wat sterk bande met die polisie in Suid-Afrika het.

3. My pa, John Wahl Loots, was gedurende sy hele beroepslewe ‘n polisieman en het die rang van volle kolonel in die Suid-Afrikaanse Polisie beklee toe hy in 1987 oorlede is.

4. My ouer suster, Esmeralda, het na haar skoolloopbaan ook ‘n polisiebeampte van die Suid-Afrikaanse Polisie geword en gebly totdat sy ná 2000 as ‘n volle kolonel met mediese pensioen afgetree het. Sy is met ‘n polisieman getroud wat self tot die rang van volle kolonel in die Suid-Afrikaanse Polisie gevorder het voordat hy in die negentigerjare met pensioen afgetree het.

5. My jonger suster is steeds ‘n luitenant-kolonel in die Suid-Afrikaanse Polisiediens se Misdaad-Intelligensie-eenheid, en haar gewese eggenoot is ook ‘n offisier in dieselfde eenheid. Hulle is in November 2011 geskei.

6. My jonger broer is tans ‘n kaptein in die Departement van Korrektiewe Dienste in Pretoria. Sy vrou is ‘n majoor in die Suid-Afrikaanse Lugmag.

7. Ek is op 11 Desember 1993 met my eggenote (ook ‘n polisiebeampte) getroud. In 1996 is my eggenote oorgeplaas na die hoofkantoor van die Suid-Afrikaanse Polisiediens te Wachthuis in Pretoriusstraat, Pretoria. Sy is later oorgeplaas na die Misdaad- Intelligensie-eenheid van die Suid-Afrikaanse Polisiediens en beklee tans die rang van volle kolonel.

8. Ek het by my ouers ‘n sterk sin vir regverdigheid, dissipline en beskaafde norme geleer. Ek is geleer dat mense wat nie respek het vir sulke dinge nie, skurke is wat chaos en anargie in samelewings bevorder.

9. Ek was sedert 1979 in diens van die Suid-Afrikaanse Polisie, waar ek my dienste verrig het by Gezina SAPD, Radio-beheer, Pretoria. Daarna was ek tot 1987 by die Onlusteeenheid, vanwaar ek oorgeplaas is na die Kwa Ndebele Veiligheidseenheid.

10. Sedert 1990 was ek aan die Veiligheidstak, Noord-Transvaal te Pretoria verbonde; waar ek primêr belas was met die monitering van aksies en aktiwiteite in Mamelodi en Kwa Ndebele, op terreine van die sogenaamde linkse sfeer.

11. Sedert 1994 was ek oorgeplaas na, en verbonde aan, die “Regse-reaksionêre Lessenaar” van die toenmalige Misdaad-inligtingsbeen, waar my fokus primêr gerig was op die monitering van die aktiwiteite van sogenaamde “regse” reaksionêre individue, groepe en bewegings; asook om hulle te infiltreer en te ondersoek. Ek is ongeveer einde 1996 bevorder tot die kapteinsrang.

12. In 1996 was ek werksaam in die overte gedeelte van die SAPD se Misdaadintelligensie- eenheid (hierinlater na verwys as “Mdi”; welke ek doelmatigheidshalwe as Afrikaanse afkorting gebruik terwyl dit in Engels bekend staan as CI oftewel “Crime Intelligence”). In 1997 was ek na die koverte gedeelte van Mdi oorgeplaas. Ek het daar bly werk totdat ek op 15 Oktober 2001 met mediese pensioen uit die diens van die Suid-Afrikaanse Polisiediens getree het. My bevelvoerders by die overte gedeelte van Mdi was Brigadier Loots, daarna Kolonel Roelf Venter en daarna Kolonel Manie Van Staden. By die koverte gedeelte was my bevelvoerder Superintendent (Luitenant- Kolonel) Riaan van Schalkwyk.


My werwing van beriggewers en van JC Smit, een van die staatsgetuies in die “Boeremagsaak”

13. Ek het gedurende middel-1994 verskeie nuwe beriggewers geïdentifiseer met die doel om van hulle te werf. Ek moes nuwe beriggewers werf, aangesien daar omtrent geen bestaande beriggewers was waarvan ek kennis gedra het nie. Dit was ‘n nuwe veld vir my, en ek het gepoog om van nuuts af weer ‘n sukses van my taak, doel en funksie te maak.

14. Ek het in die proses ene Johan Smit, alias JC Smit, geteiken en hom uiteindelik gewerf deur hom te oorreed om as beriggewer saam te werk. Hy was toe nog te Yskor, Vanderbijlpark, werksaam. Indien hy toe reeds andersins ‘n beriggewer was, byvoorbeeld vir Militêre Intelligensie, weet ek dit tot vandag toe nie.

15. Ek het inderdaad geweet van JC Smit se beweerde betrokkenheid by die AWB se Ystergarde, die motorbomme van 1994 in Johannesburg en Jan Smuts lughawe. Hy was geskei, en ideaal om te werf as beriggewer.

16. Die volgende is my kennis en agtergrond oor JC Smit se aktiwiteite as beriggewer en uiteindelik as provokateuragent van die SAPD onder individue en groepe van die regse sfeer terwyl ek en my opvolger hom hanteer het:


JC Smit se werksaamhede en die begin van die “Boeremag”-sage

17. Gedurende 1996 was JC Smit baie betrokke by ene Kobus Von Marle, toe woonagtig in Doornpoort, Pretoria. Von Marle het vir JC Smit blootgestel aan mense soos die beriggewer Jannie Smuts van die Oos-Rand, wat saam met Johan Niemöller gewerk het.


Oor JC Smit, Jannie Smuts, Niemöller en Adriaan (“At”) van Wyk die volgende:

(a) Ek is deur mede-lede van die Mdi ingelig dat Jannie Smuts al jare saam met Niemöller werk en met tye ook saam met laasgenoemde in die buiteland (byvoorbeeld Angola) was waar daar onwettige handel met medisyneverkope, diamante en militêre toerusting gepleeg is. Ek het ook op dieselfde wyse verneem dat Jannie Smuts ‘n beriggewer vir Mdi is. Ek het later vanaf Direkteur Roos verneem dat Niemöller vir Militêre Intelligensie werk.

(b) Hier in die Suid-Afrika, veral aan die begin van die sogenaamde Boeremag-ondersoek, was Jannie Smuts volgens my inligting aktief betrokke by Niemöller se beplanning van vergaderings, asook met ene Jan Viljoen. My inligting was dat, toe die opstokery van regses om kriminele dade te pleeg soos ek hierinlater uiteensit, ver gevorder was, het Jannie Smuts en sy hanteerders ooreengekom dat hy en Niemöller uit die Boeremagondersoek geskryf word.

(c) Nadat ek die SAPD verlaat het, is JC Smit onder die hantering van Kolonel Louis Pretorius geplaas. Pretorius wou Adriaan (At) Van Wyk, een van die latere beskuldigdes in die Boeremagsaak, as beriggewer werf, maar At wou dit volgens wat Pretorius my persoonlik vertel het, nie aanvaar nie.

Pretorius het toe volgens sy meedeling aan my, opdrag gegee dat bewyse van kriminele oortredings of handelinge wat vir hom verleentheid kon veroorsaak, teen At Van Wyk gekry moes word of dat hy op een of ander manier met die Boeremag-ondersoek verbind moes word. Hulle kon niks konkreets regkry nie, en het toe volgens wat JC Smit my vertel het maar oor At van Wyk in verklarings gelieg net om hom valslik te inkrimineer (“frame”) .

18. In die begin van 1997 het JC Smit my vertel dat die bogemelde Von Marle gepraat het van vergaderings wat genoemde Johan Niemöller toespreek. Die vergaderings was glo gerig daarop om ‘n verdedigingsplan in plek te kry vir ingeval dinge in Suid-Afrika skeef sou loop, sodat daar dan reeds ‘n plan in plek sou wees waar die kommando’s kon ingryp om in so geval weer wet en orde in Suid-Afrika te herstel. Later het JC Smit vir my vertel ‘n invloedryke persoon, “oom” Jan Viljoen, is saam met Niemöller betrokke by sulke vergaderings.

19. JC Smit is toe deur my getaak, en beplanning is gedoen, om met Jan Viljoen in kontak te kom, wat toe gebeur het. Ek het die eerste verslae oor die genoemde vergaderings aan die begin van 1997 aan ons hoofkantoor in Pretoria gerig.

20. Dit was die begin van die Boeremag-sage.


Die betrokkenheid van die SAPD se Misdaad-intelligensie-eenheid (“Mdi”) en hoe die Mdi die Boeremag ontwikkel en bestuur het

21. Ek is na aanleiding van die verslae in paragraaf 19 hierbo genoem, deur die senior polisielede te hoofkantoor by ons Intelligensiebeen wat regse aktiwiteite gemonitor het, ontbied. Almal wou weet, hoe, waar en op watter wyse ek my inligting verkry het en hoe ek dit kon staaf.

22. Dit is deur verskeie sessies opgevolg waar beplanning gedoen is van hoe bestaande beriggewers die nuwe “regse aktiwiteit” sou en moes infiltreer. My inligting van bogenoemde aktiwiteite is bevestig, grootliks deur Jannie Smuts se hanteerders Riaan van Schalkwyk en ‘n polisieman met die noemnaam “Strys”. Jannie Smuts het in daardie tydperk skielik saam met Jan Viljoen vergaderings vir Niemöller beplan en gereël.

23. Op daardie stadium het direkteur Roos van Mdi die projek (om die geledere van die mense wat vergaderings bywoon of reël, te infiltreer en daaroor te rapporteer), oorgeneem en begin beheer. Hy wou weet hoe en waar die oorsprong van die aksies was wat bespreek is, want Niemöller was volgens hom nie aan Mdi bekend as iemand wat vergaderings beplan en hou nie. Hy het, volgens Roos, geen geskiedenis van politieke bedrywighede gehad nie, en het uit die geledere van Militêre Inligting en Spes Magte gekom. Roos het te kenne gegee hy vermoed Niemöller beplan iets onwettigs.

24. Direkteur (tans Generaal) Mark Hankel het toe ons projek-vergaderings begin bywoon.

25. Ek het saam met Superintendent Alfons Theron navrae begin doen, en alles het meer en meer daarop gedui dat die aktiwiteite van Niemöller-hulle georkestreer is deur ‘n groep met die skuilnaam, Verligte Aksie Groep (“VAG”).

26. “VAG” was oud-Weermag- en Polisie-generaals en sekere gewese kabinetsministers wat die bogemelde gebeurlikheidsplan opgestel het. Toe ek dit in verslae rapporteer, is ek ingeroep deur Roos, wat my opdrag gegee het om dadelik die ondersoek van “VAG” te staak, en net op my beriggewer se doen en late te fokus en hom te lei.

27. Sedert 1999 het die inligting al hoe intenser begin raak. Die Hoofkantoor (Mdi, SAPD) het hierop begin werkswinkels reël, waar al die landswye lede wat op regses gewerk het, byeen gekom het om die nuwe regse aksie te bespreek en te beplan hoe dit gedryf en bestuur sou word. Ek moet meld dat alle groot regse aktiwiteite deur die owerhede, hetsy Veiligheid (SAPD), Nasionale Intelligensie Agentskap (“NIA”), Militêre Inligting, en tans nou ook die Suid-Afrikaanse Geheime Diens geïnfiltreer en selfs dikwels kovert oorgeneem en bestuur en bedryf is en word.

28. Gedurende 2000 het die beplannings in Mdi begin behels dat die regse aksies van Niemöller so bestuur moes word dat Mdi in totale beheer daarvan sou wees. Beriggewers is getaak om spesifiek betrokke te wees met spesifieke mense en aksies. Hulle moes by die vergaderings, waarvan sommige spesifiek deur Mdi beplan of geïnisieer was, “Dokument 12” waarna ek hieronder gaan verwys, bespreek en aanpas sodat die sogenaamde regses die besluite sou neem wat Mdi gepas het. Hulle moes die regte kultuur en atmosfeer skep, sodat ander regsdenkende mense ook betrek sou word. Daardeur wou, en het, die Mdi die atmosfeer geskep wat sou lyk asof daar ‘n bedreiging in die land kon wees van ‘n groepering regses, al was dit in werklikheid Mdi wat hulle by wyse van koverte optredes byeengebring en beheer het.

Op hierdie wyse het die Mdi-hanteerders die opdragte van hul SAPD-bevelvoerders via die beriggewers, wat nou deur die SAPD-inisiatiewe provokateurs (in plaas van net beriggewers) geword het, uitgevoer en die bestuur en bedryf van regse aktiwiteite oorgeneem en gerig sonder dat die gewone persone daarby betrokke, dit geweet of besef het. Hulle is letterlik deur die SAPD-provokateurs aan hulle neuse gelei en waar hulle nie met sulke leiding saamgestem het nie, is die leiding aan hulle opgedring. In die proses het baie regses hulle rug daarop gedraai, maar die provokasie is altyd haarfyn beplan ten einde die oorblywendes betrokke te hou.

29. Die Mdi-georkestreerde vergaderings is al hoe gereelder georganiseer om regsdenkende mense deurlopend te probeer beïnvloed. Ekself het hierdie verwikkelinge meer en meer onregverdigbaar gevind.

30. Ek het herhaaldelik in my verslae na die Mdi-hoofkantoor geskryf dat die regse aksies nie gerig was om die land oor te neem nie, maar dat hulle van die begin af bloot ‘n verdedigingsmeganisme wou skep wat gerig was om in te tree indien dinge in Suid- Afrika drasties skeef sou loop. Ek het weer gemeld dat dit ‘n uitvloeisel was van beplannings wat geïnisieer is deur die VAG.

31. My pleidooie het op dowe ore geval en ek het myself van sommige van my kollegas in die proses begin vervreem. Ek is toe finaal deur Direkteur Roos gewaarsku om nie weer VAG te betrek nie en my by my opdragte te bepaal. In die proses het ek erg oorspanne geraak, aangesien ek waargeneem het in welke rigting sake besig was om te ontwikkel. Die provokateursrol wat die SAPD gespeel het, het my erg ontstel. Onskuldige mense is opgerui, gebruik en gekompromitteer op wyses wat my erg ontstel het. Ek kon nêrens kla nie, aangesien die topstruktuur van die Mdi hierdie sake gedryf en bestuur het.

32. Ek kon nie my siel langer verder verkrag nie. In my uitsprake en pleidooie het ek met seniors gebots en hulle vervreem en nie bevordering gekry nie, en ek het verder oorspanne geraak, sodat ek medies ongeskik op vervroegde pensioen geplaas is.

33. Hoewel my finale werksdatum 15 Oktober 2001 was, het ek weens ‘n sameloop van sekere verpligtinge; my huislike omstandighede (deur my huwelik met Kol. Miranda Loots, regterhand van Genl. Hankel); aksies deur Kol. Louis Pretorius en Hankel; asook beïnvloeding van JC Smit en my vrou, tot 2010 op hoogte gebly van Mdibedrywighede rondom die Boeremag-ondersoek en -saak, soos hieronder beskrywe.

34. Generaal Hankel het met my uittrede in 2001 (toe hy nog ‘n Direkteur was) reeds ten volle betrokke geraak by die Boeremagprojek wat net ná my uittrede bekend gestaan het as “projek WACKO”. Hy het die beplanning daarvan oorgeneem om die regse aksie te bestuur en te rig, veral betreffende die opdragte aan-, en uitvoering daarvan deur, die beriggewers wat toe ‘n reuse provokateursrol gespeel het. Hy het openlik teenoor my en my kollegas begin spog dat dit sy “grootste baba” sou word.

35. Teenoor die politici het die Mdi (onder Hankel en sy medebestuur) die (gemanipuleerde-) regse bedrywighede voorgehou as rede waarom die kommandostelsel ontbind moes word, aangesien die kommando-kwartiere grootliks volgens Mdi vir die regse vergaderings gebruik is. Geen vinger vir provokasie sou na die SAPD gewys kon word nadat hulle die kommandostelsel laat ontbind het nie. In die proses is egter ‘n belangrike misdaadbekampingstruktuur vernietig.


“ Dokument 12”

36.‘n Dokument is op ‘n stadium (ongeveer 1998) aan my en sekere van my kollegas by Mdi wat op regses gewerk het, gewys in ‘n bespreking by Mdi. Die persoon wat die dokument gebring het, was Superintendent Riaan van Schalkwyk, ons kantoorhoof (Intelligensie, Gauteng). Die hele kantoor was teenwoordig toe die dokument bekend gestel is. Dit was in die Johannesburg-kantoor. Alex Rakow (tans hanteerder van Jannie Smuts), Raymond Hayes en ene “Strys”was onder andere teenwoordig. Daar was ± 7 polisielede en ‘n tikster teenwoordig.

37. Die dokument was toe net 2 bladsye lank en was puntsgewys uiteengesit. Die tikster het die dokument toe in opdrag van Van Schalkwyk op die kantoor se rekenaar oorgetik.

38. Ek het die dokument gesien; en bemerk dat dit ‘n plan soos in paragraaf 18 hierbo uiteengesit, behandel. Ons het dit toe bespreek.

39. Ek het die dokument die eerste keer ooit by hierdie geleentheid gesien.

40. Die dokument het geen opskrif gehad nie en dit was net 2 bladsye lank. Vantevore het beriggewers na ‘n dokument wat Niemöller na bewering op vergaderings bespreek het, verwys as “Dokument 12”. Die dokument wat ek in paragraaf 36 noem, is ook deur Van Schalkwyk “Dokument 12” genoem. Daar is ná die vergadering deur die hoofkantoor gelas dat ons een keer per maand moes vergader om die ontwikkeling van die regse optrede te monitor. Hierdie eerste vergadering was net ‘n inligtingsvergadering. Ons moes daarna gaan vasstel hoe wyd die plan bekend is.

41. Op volgende vergaderings het Mdi-beamptes van die Wes-Kaap en Oos-Kaap rapporteer dat niks by hulle gebeur nie. Transvaal, Vrystaat en Natal se Mdi-beamptes het rapporteer dat sulke vergaderings wel daar plaasgevind het.

42. ‘n Groot vergadering van Mdi is te Bloemhofdam gehou. Dit was ± begin 1998. Gedurende daardie vergadering het direkteur Roos eenkant aan ‘n groepie Mdi-lede wat my ingesluit het, opdrag gegee om “Dokument 12” aan te pas om iets met publisiteitswaarde daarvan te maak om ons (Mdi) se belang en voortbestaan te bevorder - ons moes dit aanpas sodat dit lyk na ‘n dokument waarin ‘n staatsgreep beplan word.

43. Ek, Werner Smith en Riaan van Schalkwyk het Gauteng daar verteenwoordig. Ons het besluit elke hanteerder moet sy eie dokument skep sodat ons beriggewers nie uitgevang kan word nie. Elke paragraaf se inhoud moes nie woordeliks ooreenstem nie, maar die gedagtes in die dokument moes aangepas word om te dui op die beplanning van ‘n staatsgreep.

44. Ek het JC Smit opdrag gegee om op alle vergaderings van regses voor te stel dat die dokument meer en meer offensief aangepas word om voorbereiding vir ‘n regse staatsgreep aan te dui.

45. Die Mdi het sulke vergaderings deur hul beriggewers laat reël.

46.Vir een so ‘n vergadering by Kathu is ‘n selfoon deur tegnici in JC Smit se motor geïnstalleer en so aangepas dat deurentyd daarop ingeluister kon word. Wanneer hy dan regses na die vergadering vervoer, kon ek en ‘n paar kollegas, waaronder Kolonel Louis Pretorius, hoor wat hulle in die motor bespreek.

47. So byvoorbeeld het ons ook gereeld mense by wie vergaderings gehou word, uit hulle huise weggelok of gewag tot hulle nie daar is nie; om dan afluistertoestelle in hulle meubels te laat installeer.

48. Soos ek hierbo gesê het, het ek en ander lede van Mdi die aanvanklike dokument verander van ‘n defensiewe dokument na ‘n offensiewe dokument.

49. Ek het op die Mdi-katoor se draagbare staatsrekenaar self veranderings aan “Dokument 12” gemaak en dit is daarna op vergaderings met lede van die Suid- Afrikaanse Polisiediens se hoofkantoor bespreek, soos kaptein “Kuifie” Fouché, Superintendent Jan Meyer, Direkteur Roos en Superintendent Alfons Theron; wat hul eie veranderings ook daaraan aangebring het.

50. Hulle het die veranderde teks dan aan beriggewers soos Jannie Smuts gegee, en dié het dit weer aan mense soos Niemöller en Jan Viljoen gegee. So is dit later ook aan Mike du Toit (‘n latere beskuldigde in die Boeremag-saak) gegee. Vele Mdi-SAPD-lede het daaraan gewerk en aanpassings daaraan gemaak. Geen enkele persoon sou die outeur van die uiteindelike weergawe wees nie.

51. ‘n Magdom inligting is aldus deur die Mdi gefabriseer om die regse aktiwiteite gevaarliker te laat lyk. Tollie Vreugdenburg is uiteindelik as die hoofondersoekbeampte in die Boeremag-saak onder gesag van Kolonel Louis Bester aangestel, maar (volgens my vrou) is nie alle inligting aan Vreugdenburg en Bester deurgegee rakende hoe- en waar die orkestrering vandaan gekom het nie. Ek weet nie presies wat hulle alles geweet het of wat hulle as die waarheid geglo het nie.

52. Generaal Mark Hankel het dikwels teenoor my gespog dat hy in staat was en reggekry het om die ander intelligensie-instellings van die staat te uitoorlê en dat hy die werklike brein agter projek ‘WACKO” was.

53. Met my uitdienstrede het ek aan JC Smit oorgedra dat hy ook moet uittree. Op daardie stadium het ek egter onder opdragte van die Mdi vir JC Smit al baie diep in die georkestreerde regse bedrywighede ingewurm, sodat hy die Mdi-opdragte kon implementeer, Mdi-georkestreerde inligting kon versprei, leiding kon gee en neem, en bestuur kon rig, dit wil sê ooreenkomstig Mdi-opdragte mense kon beïnvloed, voorsê om dinge op vergaderings te sê, te beplan of te laat realiseer en hulle te kompromitteer.

54. Hanteerders word opgelei om die beriggewers te manipuleer om dinge te doen soos die hanteerders dit verlang, hoofsaaklik om inligting te bekom, maar dit kan misbruik word vir provokasiedoeleindes, soos dikwels gebeur, en wat in projek Wacko die tegniek was.

55. Die hanteerders word ook opgelei om opdragte wat hulle ontvang, deur beriggewers te laat uitvoer.Dit sluit beïnvloeding van lede van die publiek in. Beriggewers weet nie aldag waarby hulle betrokke raak of is nie.

56. Hankel en Roos wou nie van JC Smit ontslae raak toe ek uit diens getree het nie. Hulle wou dat ek hom aan ‘n hanteerder in Gauteng oordra, maar ek het niemand geskik daarvoor in Gauteng geken nie en dit so aan hulle gestel.

57. Hulle wou toe hê dat ek hom dan aan Kolonel Louis Pretorius van Klerksdorp moes oordra, aangesien hy ook goed ingeskakel was. JC Smit het aanvanklik geweier en het voorgestel dat ek hom steeds moes sub-hanteer onder Pretorius. So sou Pretorius my hanteer, en ek vir JC Smit, op ‘n sub-hanteerder basis. Ek het daartoe ingestem, met die verstandhouding dat ek so gou moontlik uitgefaseer sou wees. My innerlike motivering vir uitfasering was dat ek niks verder met die spul leuens en selfverrykende georkestreerde dinge te doen wou hê nie.

58. Die styl binne die Mdi is dat Mdi-lede in die loop van hulle diensverhouding met die SAPD gekompromitteer word, waarna hulle slagoffers van afdreiging of vrees vir openbaarmaking word en alles wettig en onwettig moet doen wat van hulle verwag word, selfs al verlaat hulle die SAPD. Ekself het deurlopend lig vir sodanige kompromitterings geloop, maar in die loop van my werk inderdaad by ongemaklike aspekte betrokke moes raak in die uitvoering van opdragte aan my. Ek het myself dus ook as kwesbaar beskou, hoewel nie in ‘n selfvernietigende mate nie.

Erger was egter Mdi-praktyke om mense en kollegas of oud-kollegas valslik te inkrimineer (“frame”), met vernietigende gevolge, sodat dit uiteindelik my grootste vrees geword het. Ek kon hierdie risiko’s dus nie minag nie en het opdragte, of (ná my uittrede in 2001), die versoeke van offisiere in beheer van projek “WACKO”, aanvanklik, so ver doenlik uitgevoer of nagekom met mettertydse uitfasering.

59. Alle Mdi-SAPD-betrokkenes self het geglo hul gaan bevordering kry, aangesien hul aansien by die ANC-Regering sou styg. Daar was die opvatting dat hier ‘n kans was vir groot finansiële voordele asook verryking met nuwe voertuie en toebehore vanuit die geheime fonds vir die SAPD.

60. Enige ondersoek sal aandui hoeveel voertuie op die privaat name van individuele SAPD-Mdi-lede geregistreer staan terwyl dit inderdaad staatseiendom is, maar wat soos privaat eiendom aangewend word. Voorbeelde bestaan van byvoorbeeld ‘n motorvoertuig, motorfiets, bussie, sleepwa - alles staatseiendom - op dieselfde individuele SAPD-Mdi-lede se name. Dit is uiteraard uiters moeilik ouditeerbaar en beheerbaar, aangesien alles kovert behandel word. ‘n Oudit van SAPD-Mdi-lede se name op die voertuigregistrasiestelsel deur al die jare heen sal kan aandui wat die huidige posisie is, en wat dit van tyd tot tyd deur die jare was, en of alle staatseiendom verreken en aan die staat terugbesorg is. Ek weet dit was dikwels nie.

61. Toe die Boeremag-beskuldigdes Jan Rudolf (“Rudi”) Gouws en Herman van Rooyen in die Nylstroom-omgewing weggekruip het, is hulle deur veldwagters opgespoor, wat dit toe gerapporteer het. Die Mdi het hulle nie gearresteer nie, maar die SAPD-Taakmag gekry wat hulle vir langer as ‘n maand dopgehou en nie gearresteer het nie, sodat die Mdi-SAPD-lede eers genoeg voertuie en toerusting vir hulleself kon aanskaf uit die geheime fonds onder die dekmantel dat dit aangeskaf is om hulle te laat inpas by die gewone lede van die gemeenskap ter wille van die beplande arrestasie. Sekere belangrike gebeure rondom die Boeremagsaak

62. Die staatsgeorkestreerde plofstofopleiding van Boeremagbeskuldigdes (Alle voorbereiding is beplan deur Hankel, Pretorius en Miranda Loots)

62.1 Kolonel Louis Pretorius het plofstof volgens sy meedeling aan my, wat spesiaal voorberei is, by die plofstoffabriek (soos hy dit genoem het) buite Klerksdorp gekry.

62.2 JC Smit is in my huis te Pretoria deur Pretorius en ‘n onbekende persoon touwys gemaak hoe die plofstof werk en hoe dit aangewend moet word om sekere spesifieke goed op te blaas. Ekself ken nie plofstof nie en kon nie daarmee saampraat nie, maar het maar net geluister. JC Smit is ook daar gewys hoe om die komponente van die plofstof saam te voeg om die finale produk te maak. Plofstof-komponente is toe volgens JC Smit op ‘n later datum vir hom deur Louis Pretorius gegee met die opdrag dat hy sekere manne (soos Herman van Rooyen wat uiteindelik naby Waverley gearresteer is en later ‘n beskuldigde in die Boeremagsaak geword het) moet gaan oplei hoe om die plofstof te vervaardig en hoe dit gebruik moet word. By die bogenoemde opleidingsessie het ek teenoor Louis Pretorius beswaar gemaak daarteen en gesê dit is onwettig. Hy het my toe verseker dat die plofstof-komponente wat hy aan JC Smit sou gee, nie sterk genoeg sou wees om werklik skade aan te rig nie.

62.3 Later, op ‘n ander dag, het JC Smit by my opgedaag met die plofstofkomponente in sy kar, wat hy volgens hom na Warmbad moes neem.Hy was bang dat hy met die goed in sy kar gevang sou word en dan in groot moeilikheid sou beland. Ons het geweet dat hy geen vrywaring gehad het nie, soos Pretorius dan ook per telefoon teenoor my beaam het toe ek hom hieroor gebel en gevra het. Pretorius het dit egter duidelik gemaak dat dit “vir die saak” was en dat die saak dringend gebou moes word, menende dat bewyse teen die Boeremag so erg en vinnig as moontlik georkestreer moes word, sodat selfs die breë publiek teen die “Boeremag” en regses sou draai. Ek het my vrou ook hieroor gekonfronteer. Sy het laat blyk dat sy en Hankel alles goed onder beheer gehad het, en van kennis gedra het. Hierdie insident het my net weereens oortuig dat onregverdige provokasie ter sprake was waarvan ek nie deel wou wees nie.

62.4 My opdrag vanaf Pretorius was toe om met die plofstof agter Smit na Warmbad aan te ry en dit daar aan hom te oorhandig, wat toe gebeur het. Hy is van daar af weg, waarheen weet ek nie en wou ek nie weet nie, want dit was alles oneties en verkeerd. Ek het egter vir Smit gewag tot hy laat die aand weer by my aangesluit het, waar hy die oortollige plofstof-komponente aan my teruggehandig het en ons is terug na Pretoria na my woning. Hier het ons lank gepraat en ek het aan hom verduidelik dat hy net so skuldig is soos die ouens wat hy nou net opgelei het, en dat hy homself moes onttrek.


My voortgesette betrokkenheid en ingeligtheid

63. Ek het herhaaldelik in hierdie tyd vir my vrou, en ook vir Kolonel Pretorius en Generaal Hankel gesê dat hul misdaad aanstig en onskuldige mense probeer betrek net vir hulle eie voordeel. Loots en Hankel het dit afgelag. Pretorius het baie nukkerig vir my houding geraak. Hy het toenemend by JC Smit aangedring dat hy my totaal moet ignoreer en uitsny uit al sy doen en late, aangesien ek nie wou saamspeel/saamwerk nie, wat toe ook mettertyd so gebeur het. Smit het egter lank steeds baie dinge met my kom bespreek en talle kere raad gevra.

64. Ek het egter steeds deur Kolonel Miranda Loots (my vrou) en deur Hankel goed ingelig gebly:

64.1 My vrou het dikwels Mdi optredes en beplannings met my bespreek. Hankel het dit by geleentheid ook gedoen. Ek het by hierdie geleenthede gesien hulle het na my mening tonnelvisie en het nie my pogings om hulle daar uit te kry ter harte geneem nie. Hulle was behep daarmee om so veel as moontlik regses so gou as moontlik te “frame” en tot arrestasies oor te gaan, maar hulle was tog oënskynlik bang vir foute en het dit en die saak openlik met my bespreek, sogenaamd vir verdere idees en insigte. Daar moet onthou word dat ek my vrou in die SAPD self opgelei het of leiding gegee het en dat sy my as haar mentor beskou het.

64.2 Hulle het verskeie sulke besprekings met my gehou, veral per telefoon. My vrou het veral na-uurs met my sulke besprekings gevoer

64.3 Ek het in die proses herhaaldelik veral my vrou aangeraai om die aanhitsing van die sogenaamde Boeremag te staak, want als sou eendag na my mening in hulle gesigte ontplof. Ek en my vrou is sedert 2008 van tafel en bed geskei en ons is steeds besig met ‘n uitgerekte bestrede egskeiding. Ten spyte daarvan het sy nog tot in 2010 sulke besprekings met my gevoer. Hankel (met baie hulp van veral my vrou) het die volgende rakende die twee ontsnappers in die Boeremagsaak gereël en betaal:

65. My vrou het my hieroor volledig ingelig terwyl ek haar daarmee gehelp het. Toe daar uiteindelik besluit is dat die ontsnappers Rudi Gouws en Herman van Rooyen gearresteer sou word, is daar met ‘n oud-polisieman, wat gelyktydig ook ‘n polisieagent was, ooreengekom dat hy die twee na ‘n woonstel in Centurion sou neem as ‘n beweerde “veilige hawe”, waar hulle verder kon wegkruip. My taak (op versoek van my vrou) was om kruideniersware vir die woonstel te koop om dit so geloofwaardig as moontlik te laat lyk wanneer die twee saam met die agent daar sou opdaag.

Alles was toe reeds in plek dat hul die volgende oggend deur die Taakmag gearresteer sou word. Alles is lank voor die tyd presies beplan en gereël (ge-“stage”). Daarna het die einste agent R450 000 in kontant (dus belastingvry en onspoorbaar) ontvang. ‘n Agent mag nie bykomende belonings kry nie, maar Hankel het die geld goedgekeur en dit is een week na die arrestasies as kontant aan hom uitbetaal, sodat geen vrae of vingers gewys kon word nie. My vrou het die geld by ons huis aan my gewys voordat dit aan die agent oorbetaal sou word.


Die Waverley-arrestasies

66. Met die arrestasies van die gesoekte verdagtes in Waverley, Pretoria, het sersant “Sam” Theron (my een suster se gewese eggenoot) volgens hom so te sê ‘n week reeds geweet die betrokke verdagtes gebruik ‘n spesifieke huis as hul tuiste en as ‘n plek vanwaar hulle beplan het om misdade te gaan pleeg. Hierdie beplanning was glo reeds met beriggewer Otto Gerner bespreek en aan Mdi bekend. Hulle is volgens Theron nie vroeër gearresteer nie weens kommer dat Gerner gekompromiteer sou word en hulle wou verdermeer die verdagtes in besit van plofstof betrap.


Die verklarings van getuies in die Boeremag-saak.

67. Kolonel Louis Pretorius het my voor die arrestasies in die Boeremagsaak genooi om by Hartbeespoortdam saam met hom, ene Karen en kolonel “Sollie” die staatsgetuies se getuie-verklarings op te stel sodat die verklarings nie weersprekend is nie. Ek het geweier. JC Smit het verder vir my gesê bykans geen van die staatsgetuies het ooit self hul verklarings gemaak terwyl dit opgestel is nie, maar dit is grotendeels deur Kolonel Louis Pretorius opgestel en van tyd tot tyd deur hom aangepas om met ander verklarings ooreen te stem.

Eers toe alle verklarings, volgens JC Smit met die samewerking van Luitenant-Kolonel Vreugdenburg, met mekaar ooreengestem en alle feite en bewerings kronologies gevolg en met mekaar gestrook het, is dit aan die getuies voorgelê vir ondertekening, waarna almal dit soos papegaaie moes leer. Dit was dus nie die verklarings van die getuies nie, maar van die Mdi-SAPD-lede (veral Pretorius en Vreugdenburg).

68. Kolonel Pretorius het in 2001 (moontlik 2002 – ek kan die datums nie presies onthou nie) van my en JC Smit verlang om ondersoekverklarings in die SAPD-dossier vir die vervolgings in die Boeremagsaak af te lê. Ek – en ek glo ook JC Smit – het geweet dat dit oneties en oneerlik sou wees om die verlangde verklarings te maak, getuienis aan te bied of verder enigsins met die Boeremagsaak te doen te hê. Ek verwys hieronder daarna as die “genoemde redes” vir die besware van my en JC Smit waarop ons, soos hieronder bespreek, geweier het om verklarings te maak, om getuienis te lewer of verder by die Boeremagsaak betrokke te wees.

69. Beide ek en JC Smit het aanvanklik weens die genoemde redes beswaar teen die aflê van verklarings of die lewering van getuienis in die saak gehad en wou niks verder met die saak te make gehad het nie.

70. Kolonel Louis Pretorius het egter dwang op JC Smit toegepas om die nodige eedsverklaring rakende sy (JC Smit se) aandeel in en tot die Boeremagsage af te lê. Kolonel Pretorius het hom gedreig en gesê dat, sou hy nie die verlangde verklaring maak en as staatsgetuie optree nie, hy ook gearresteer en aangekla sou word saam met die Boeremag-verdagtes.

71. Ook ek is deur Louis Pretorius onder dwang geplaas om my verlangde verklaring af te lê en opvolgende getuienis te lewer, maar ek het met my weiering weens die genoemde redes volstaan.

72. Beide ek en JC Smit het Kolonel Pretorius baie uitdruklik van ons besware weens die genoemde redes ingelig. Die druk op my en JC Smit was met ons volgehoue weierings egter só verhoog en ons het as gevolg daarvan só bedreig gevoel dat ons besluit het om regsadvies in te win.

73. Ek het prokureur Piet Breedt, een van my oud-kollegas, geken en saam met JC Smit besluit dat ons hom om regsadvies sou nader via Tom van Rensburg, wat toe ook die afspraak vir ons gemaak het.JC Smit en ek het Piet Breedt toe by sy kantore in Bosmanstraat, Pretoria, gaan konsulteer.

74. Ons het ons genoemde weierings weens voormelde redes volledig met hom gedeel, en sy reaksie was dat die aangeleentheid só ernstig van aard was dat ons advokaat Johan Gaum, ook ‘n oud-kollega, by die konsultasies en hantering van die saak moes betrek vir sy (Gaum) se kennis en leiding. Dit is gedoen en ons het Gaum saam met Piet Breedt een aand (ek kan die datum nie presies onthou nie) by sy kantore in amptelike konsultasie gaan spreek.

75. JC Smit en ek het advokaat Gaum en Piet Breedt in besonderhede ingelig hoe die Boeremagsaak deur die polisie se Mdi georkestreer is en van die genoemde redes vir ons genoemde weierings.

76. Advokaat Gaum het na ons geluister en ook vele indringende vrae gevra. Uiteindelik het hy aangedui dat my posisie baie beter as JC Smit s’n was, aangesien hy (Smit) ‘n aanstigter in die opbou van die Boeremagsaak was en sy aandeel dus baie ernstig was, veral ten opsigte van moontlike vrywaring. Advokaat Gaum sou JC Smit daarin verteenwoordig, terwyl hy my sou bystaan indien die Staat my sou probeer dwing om die verlangde verklaring te maak of om daarvolgens te getuig.

77. Voorts het advokaat Gaum gesê dat Piet Breedt solank dokumente tot JC Smit se aansoek moes begin opstel, aangesien dit problematies sou wees om JC Smit uit die Boeremagverhoor te hou.

78. Advokaat Gaum en Piet Breedt was dus op die stadium relatief omvangryk van die genoemde redes ingelig. Gaum het ons geadviseer om met ons genoemde weiering te volhard en ons reg tot stilswye uit te oefen.

79. Die koste vir die eerste afspraak die aand by Gaum het ‘n bedrag van R4 000 beloop, wat JC Smit betaal het.

80. Ek en JC Smit het na die konsultasie met mekaar die koste van regsverteenwoordiging bespreek en aangesien nie een van ons oor die finansiële vermoë daarvoor beskik het nie, kon nie een van ons verdere regsverteenwoordiging bekostig nie.

81. Volgens JC Smit se gereelde besprekings met my is hy egter deur Kolonel Pretorius so geïntimideer, en so met beloftes van ruim vergoeding (as hy sou saamwerk deur die verklaring te maak en getuienis af te lê) omgekoop, dat hy uiteindelik ingestem het om ‘n verklaring te maak en as staatsgetuie op te tree.

82. Volgens JC Smit se kommunikasies aan my het Kolonel Pretorius op sy eie die verklaring van JC Smit in die Hartebeespoortdam-omgewing opgestel, soos hy (Pretorius) die saak en inligting wou weergee en met ander verklarings wou laat klop, waarna hy die verklaring volgens Smit toe bloot aan laasgenoemde vir ondertekening voorgehou en Smit dit geteken het sonder dat hy enigsins self by die formulering daarvan betrokke was en niks daaraan mag verander het nie.

83. Ekself het egter deurgaans tot groot ontsteltenis van Pretorius geweier om enige verklaring af te lê.

84. ‘n Relatief geruime tyd na die konsultasie met advokaat Gaum, het aanvanklik eers Hankel, en toe ook my vrou, aan my gesê dat staatsadvokaat Paul Fick SC met my wou praat rakende my betrokkenheid by die hele aanloop tot die Boeremagsaak en het hulle my as’t ware gepes en aangesê om advokaat Fick by sy kamers te gaan spreek.

85. Hoewel ek aanvanklik geweier het, was die druk op my so groot dat ek uiteindelik ingestem het om advokaat Fick een keer te spreek. Ek het die onderhoud ook as geleentheid gesien om die ware weergawe soos ek dit beleef het en my redes vir weiering om ‘n verklaring te maak of in die verhoor te getuig, met die senior staatsadvokaat te bespreek.

86. My vrou het my toe na die Paleis van Justisie in Pretoria geneem waar Tollie Vreugdenburg my by die hek in Vermeulenstraat ontmoet het en my toe na die kantoor van advokaat Fick SC onder in die gebou geneem het.

87. Daar het ek Fick, wat ek voorheen nie geken het nie, ontmoet. Advokaat Pieter Luyt (wat ek toe reeds geken het, aangesien beide van ons vir die Akasia Atletiekklub hardloop) en ‘n vroue-advokaat (wat ek nie geken het nie en wie se naam ek nie kan onthou nie, wat glo een van die hulp-advokate in die Staat se span aanklaers was) was ook daar teenwoordig, asook Kolonel Vreugdenburg.

88. Die span (met advokaat Fick SC wat die meeste gepraat het) het my aanvanklik probeer ompraat om ‘n verklaring te maak en in die saak te getuig. Hulle het herhaaldelik gesê ek sou met groot eer uit die saak tree. Mettertyd het hulle op ‘n dreigende wyse my probeer dwing om ‘n verklaring in die Boeremagsaak af te lê. Die aggressie en dominerende manier wat die span teenoor my openbaar het was ondraaglik. Adv Fick SC het gedreig dat ek vervolg kan word as ‘n medepligtige in die Boeremagsaak as ek nie my samewerking gee deur ‘n verklaring af te lê en te getuig nie.

89. Ek het egter deurgaans op grond van die genoemde redes, wat ek herhaaldelik geopper het, met my weiering volgehou. Ek het herhaaldelik aan hulle verduidelik dat dit onregverdig en oneties was om mense te beïnvloed en aan te hits om by misdaad betrokke te raak en dan sodra die mense se georkestreerde optrede ver genoeg gevorder het, sulke inderdaad onskuldige mense te arresteer en aan te kla.

90. Ek het dit herhaaldelik baie duidelik gemaak dat die betrokke regse persone werklik met defensiewe beplanning vir bystand aan die SAPD in die geval van onrus en onluste besig was, maar dat Mdi dit self met sy agente in ‘n offensiewe aksie omgeskakel en onskuldige mense betrek, by vervolgbare misdaad betrokke gemaak, en vele selfs valslik geinkrimineer ( “geframe”) het, en dat ek dit nie langer kon duld en langer daaraan kon deelneem nie.

91. Die volgehoue druk op my en hulle weiering om rede te verstaan, het uiteindelik tot ‘n groot uitval tussen my en die genoemde ander mense gelei waarin gemoedere hoog begin loop het.

92. Die drie advokate en kolonel Vreugdenburg het van die begin af erg teen my saamgespan (opge-“gang” volgens die Engels) en my, wat deurgaans alleen gestaan het, toenemend met groot aggressiwiteit geïntimideer en gedreig. Dit was een van die mees angsvolle gebeurtenisse van my lewe.

93. Ek het deurgaans die genoemde redes vir my genoemde weiering bly herhaal en met my genoemde weiering volstaan waarop hulle meer en meer aggressief geraak het.In die proses het ek dit uiteindelik gestel dat groot politiek agter die orkestrering sit en dat dit die politieke speelbal van senior polisielede was, wat my nie aangestaan het nie en waarvan ek nie deel wou wees nie, naamlik dat dit die aktiwiteite en mededinging van “broederbonders” of so iets was en dit duidelik gestel dat ek my uit die gesprek wou onttrek. (Ek het die stelling in ontsteltenis gemaak nadat ek kort voor die gesprek by iemand gehoor het Kolonel Louis Pretorius en Direkteur Roos is albei lede van ‘n geheime organisasie, en Pretorius is afgunstig omdat hy in die geheime organisasie Roos se senior, maar in die SAPD sy junior is. Ek het gedink daar word na die Broederbond verwys en daarom die opmerking gemaak.)

94. Die onderhoud is daardeur met kwade gevoelens afgesluit en is ons met kwade gevoelens uitmekaar. Advokaat Fick SC het my in die afsluitingsproses toegesnou (a) dat ek nie welkom sal wees wanneer die hofsaak eers begin nie en ek nie toegelaat sal word om die hofsaak by te woon nie, behalwe as ek sou besluit om saam te werk en (b) dat ek onder geen omstandighede met die verdedigingsspanne moes probeer praat nie, aangesien ek onder die eed van geheimhouding was en ek vervolg sou word as ek met hulle sou praat.

95. Ek het my toe aan die gesprek onttrek, is daar weg en het nie weer met advokaat Fick-hulle te doen gehad nie. Ek het advokaat Luyt daarna weer by hardloopgeleenthede gesien, maar ons het nie gepraat oor amptelike dinge nie.

96. Ek het inderdaad aanvanklik die hofsaak nie bygewoon nie, hoewel ek deurlopend teen die hele aangeleentheid gekant was. My vrou het my egter deurlopend op hoogte van die saak gehou, totdat ons uitmekaar is.

97. Weens my eed van geheimhouding en die dreigement van vervolging deur Adv Fick SC het ek aanvanklik nie met die verdedigingspanne gekontak nie. Ek het geglo daar was geen salf aan die onetiese affêre te smeer nie, behalwe om eendag ‘n boek daaroor te skryf, nieteenstaande die eed van geheimhouding, sodat die publiek van die ware agtergrond ingelig kon word. (Later is ek deur advokaat Gaum via Tom van Rensburg geadviseer dat ek reg opgetree het om met advokaat Fick SC te praat en om vir hom te sê ek wil nie ‘n getuie in die saak wees nie.)

98. Gedurende 2005 het ek en ‘n oud-vriend en oud-kollega, Alphons Theron, wat ook aan die Boeremag-inligting gewerk het, reeds bespiegel om eendag ‘n boek oor die Boeremagsaak te skryf, maar ons het dit nooit gedoen nie.

99. Ek is in 2011 landuit om in Indië te gaan werk, waar my ontsteltenis oor die lot van aangeklaagdes in die Boeremagsaak die oorhand gekry het en ek teruggekeer het na Suid-Afrika onder meer om verdere geleentheid te probeer soek om die ware toedrag van sake te openbaar.

100. Met my terugkeer het ek eers probeer om die hofsaak te gaan bywoon en die vordering in die saak te probeer bepaal.

101. Met my eerste besoek aan die hof, het ek in die hof langs verslaggeefster Karin Labuschagne van Radio Jakaranda, wat ek toe nog nie geken het nie, beland. Voor die aanvang van die hofsitting het kolonel T Vreugdenburg my egter genader en gevra wat ek daar soek, en gesê ek weet dat ek nie daar mag wees nie. Ek het geweier om uit te gaan en het hom gevra dat dit vir my op skrif gestel moes word dat ek nie daar mag wees nie, of dat die Regter my moes aansê om die hofsaal te verlaat.

102. Kolonel Vreugdenburg het met advokate Fick SC en Luyt gaan praat en die hofsaak is na slegs sowat 10 minute van sitting verdaag. Advokaat Luyt het my toe genader en gevra hoe gaan dit en wat ek daar soek. Ek het hom meegedeel dat ek my wil vergewis van wat in die saak aangaan. Hy het gevra dat ek liewer nie weer moet kom nie.

103. Nadat die hofsitting verdaag het, het Karin Labuschagne haar aan my voorgestel en gevra wie en wat ek is en hoekom die mense my nie daar wil hê nie. Ek het haar kortliks verduidelik wie ek is en toe die hofterrein verlaat.

104. Ongeveer ‘n week later, net voor die Comrades-maraton wedloop in 2011, het ek Karin Labuschagne tydens ‘n koffie-afspraak van ongeveer twee ure relatief breedvoerig sinopties my siening van, en standpunt oor, die Boeremagsaak asook van my genoemde weierings en genoemde redes daarvoor ingelig en van my beoogde boek en redes daarvoor. Sy was entoesiasties oor so ‘n boek en wou die regte daarvoor en die taak om dit te skryf, baie graag hê sodat alles blootgelê kon word. Volgens haar het sy reeds haar eie navorsing daaroor gedoen.

105.Ons het besluit om saam die hofsitting te gaan bywoon en weer is ek deur kolonel Vreugdenburg gekonfronteer, waarna ‘n aan-my-onbekende polisiebeampte reg agter my kom sit het tydens die res van die hofsitting.

106. Die hofsaak is kort daarna uitgestel.

107. Nadat die saak uitgestel is en die hof verdaag het, het ek advokate Louisa van der Walt en Harry Prinsloo genader en aan hulle my besonderhede gegee.

108. Ek het hulle ook ingelig dat ek agtergrondinligting aan hulle kon gee asook dat almal oral in die hofgebou en in die selle deur die polisie afgeluister word en hulle genooi om my te kontak, sodat ek die betrokke inligting aan hulle in besonderhede kon gee. Hulle het my egter nie gekontak nie.

109. Ek en Karin Labuschagne het weer met tye kontak gehad.

110. Ek is daarna deur persone wat by Mdi werk, ingelig dat my selfoonoproepe deur Mdi afgeluister word asook dat my sms-boodskappe en my e-pos-booskappe deur Mdi gemonitor word, en ek het klagtes daaroor gelê, waarop kolonel Werner Smit en kolonel Eugene Pitout van Mdi my by twee geleenthede kom besoek en my daaroor uitgevra het. Hulle het my toe ook ingelig dat hulle verneem het dat ek wil hartskoonmaak oor die Boeremagsage en my herhaaldelik gedreig dat ek aangekla en vervolg sou word sou ek enigiets daaroor sê, openbaar of ‘n boek daaroor skryf aangesien ek steeds verbind was tot die eed van geheimhouding. Meeluistering ná die inhegtenisnemings van die beskuldigdes

111. Daar was volgens my vrou ernstige pogings om ‘n wettige lasgewing te bekom ten einde die beskuldigdes in hulle selle af te luister, maar die regter het dit summier al vroeg na die arrestasies tot groot ontsteltenis binne die Mdi verwerp.

112. Generaal Hankel het egter volgens haar eensydig namens die Mdi daarop aangedring en gereël en opdragte gegee dat dit geïmplementeer moes word en het opdrag gegee dat die regte persoon by Korrektiewe Dienste gevind moes word om die Mdi te help om toegang te kry sodat afluisterapparate geïnstalleer kon word. Hankel en my vrou het volgens haar verskeie kere vir ene mnr Zack Modise, en met tye Kenny Bouwer, by Korrektiewe Dienste se hoofkantoor gaan spreek. Deur diskrete navrae het ek bevestiging ontvang dat die laasgenoemde persoon die kontak binne die Departement Korrektiewe Dienste was vir die onregmatige toegang tot die betrokke selle en dat magtiging en toegang deur hom gegee kon word vir die onregmatige installering van die meeluistertoerusting wanneer die aangehoudenes in die howe was of met tye wanneer hulle hulle selle kon verlaat.

113. Ene André Storm by “C” Max gevangenis is ook volgens my inligting deur Kol. Miranda Loots betrek om toegang daar te kon kry.

114. Van die begin van die hofverrigtinge af wou almal by Mdi volgens my vrou ook graag deurlopend weet wat tussen die beskuldigde en hul regsverteenwoordigers bespreek is, maar tot die Mdi-onsteltenis kon geen toestemming verkry word om dit enigsins te monitor nie.

115. Generaal Hankel wou dit volgens my vrou nie aanvaar nie. Hy is volgens haar selfs in daardie tyd Amerika toe, en ek verstaan hy het die nodige toerusting daar bekom. Net na die aanvang van die hofsaak, is volgens haar baie gevoelige en sensitiewe beeld- en klanktoerusting vir die monitering van die hele hofsaal en die konsultasiekamer geïnstalleer.

116. Ek het inderdaad by twee geleenthede die hoofkantoor van Mdi betree te Prieskastraat, Erasmuskloof, waar die sogenaamde CINOC (Crime Intelligenge Nodal Operational Centre) of ook genoem die “War Room” deur my vrou aan my uitgewys is. Beide geleenthede was tydens 2008, die eerste keer voor my voetoperasie, voor die Comrades-maraton wedloop. Die perseel was nie soos dit vandag is nie. Die tweede keer was ‘n geruime tyd na my operasie, dalk vroeg die volgende jaar. Ek is ingeneem deur my vrou, kolonel Miranda Loots (“Miranda”) wat aan my wou wys of spog hoe gevorderd die sisteem is wat onder Generaal Hankel geskep is vir afluistering en monitering. Ek kan die spesifieke datums nie onthou nie. Ek weet slegs, met die eerste keer was die sentrum volgens my mooi ingerig met ‘n klomp TV skerms/monitors.Met die volgende geleentheid was die sentrum meer uitgebrei met meer skerms en netjieser.

117. By beide geleenthede was dit na-ure en oor naweke, wanneer die minimum personeellede in kantore was en sodat ek nie aandag sou trek nie. Miranda het gesê dat dit in die week onmoontlik sou wees, omdat daar te veel mense teenwoordig was, maar dat generaal Hankel kennis gedra het van my teenwoordigheid.

118. In beide gevalle het Miranda iets op ‘n rekenaar in die CINOC geaktiveer, waarop sy dan stapsgewys vertoon hoe die Boeremag aangehoudenes uit ‘n Njala klim, aangestap kom na ons wat na die skerm kyk, en dan soos hul aangestap kom, links indraai by ‘n deur. Miranda het dan gesê dis waar jy ingaan na die hofselle. Dan het ek op die skerm gesien hoe die mense inkom by ‘n deur en op die volgende skerm het ek selle se tralies gesien.

119. Die volgende beeldopname was van waar beskuldigdes in die selle staan en gesels. Dit was net die Boeremag-aangehoudenes alleen. Toe het sy vinnig oor verskeie opnames gegaan en toe gespog: “Kyk hier konsulteer die aangehoudenes met hulle regsverteenwoordigers”. Mense wat ek op die beeldopname kon herken was onder andere advokate Louisa van der Walt en Harry Prinsloo, wat afsonderlik met aangehoudenes gekonsulteer het. Ek het geen van die beskuldigdes herken nie. ‘n Mens kon die heeltyd alles duidelik sien en die klank was ook baie duidelik, sodat jy die hele tyd duidelik kon hoor wat die regsverteenwoordigers en aangehoudenes met mekaar bespreek. In die dele van die opname waarin hul gekonsulteer het, kon mens net ‘n wit muur en deel van die hoek van die vertrek sien. Op die ander skerm was weer ‘n wit muur met ‘n deel van die tralies. Die beelde was van bo, dus van die dak se kant opgeneem. Al hierdie beeldmateriaal was opgeneem en nie regstreekse uitsendings nie.

120. Dan het Miranda weer gewys en gesê dat as die beskuldigdes “net hier agter regs oploop”, dan kom hulle volgens haar op met die trappe na die hofsaal. Miranda toe het na die skerm se regterkant gewys. Daar was na my mening geen kameras op die trappe nie, want ek kon nooit die die trappe sien nie. Dan het Miranda beeldmateriaal gewys binne in die hofsaal self. Ek kon slegs die gedeelte sien waar die beskuldigdes sit en waar die regsverteenwoordigers sit of staan. Die regbank en die galery kon ek nie sien nie, maar Miranda het aan my gesê dat die hele hof gesien kon word met ander kameras.

121. My vrou het gese oral waar die beskuldigdes gaan, word hulle bewegings deur kameras en klankopname-toerusting gedek, tot buite die hofsaal self. Daar was ‘n vertrek met tafel en stoele op een van die beeldopnames. Hierdie vertrek was reg oorkant die hofsaal volgens Miranda, met ‘n venster wat uitkyk op Vermeulenstraat. Hier was slegs die beeldopname duidelik. Die klank van die opname was tydens albei geleenthede onduidelik. Ek was egter tydens die tweede laaste week van Mei 2011 vir die eerste keer self in die hofgebou en kon so ‘n vertrek eien reg oorkant die ingang van die hofsaal.

122. Die ander tye wat ek die beelde gesien het was ook in 2008/2009:

Ek het in hierdie tyd ten minste twee kere op Miranda se amptelike Nokia selfoon beelde gesien. Dit was direkte uitsendings en Miranda het gespog hoe gevorderd hul tegnologie is by Mdi. As Miranda verskillende beelde wou sien moes sy elke keer uit die huidige gaan, op ‘n ander kamera se beeld klik, wat vir kort oomblikke kans gegee moes word om te laai, wat deurentyd ook vir kort oomblikke gevries het en dan moes sy weer wag sodat dit geaktiveer kon word om verdere beeldmateriaal regstreeks te sien.

123. Miranda het ook verskeie kere teenoor my gespog oor die tegnologie wat deur Mdi benut was. Sy het baie gespog oor alles en herhaaldelik gelag oor die aangehoudenes terwyl sy beeldmateriaal op haar skootrekenaar by ons huis aan my vertoon het, en na hulle verwys as “fokken assholes”. Telkens was die kameras se hoeke in die onderskeie vertrekke dieselfde. Die doel daarvan was volgens Miranda dat Mdi alles wou opneem om heeltyd te weet wat aangaan. Hul wou alles monitor, maar veral wat alles bespreek en beplan word deur die beskuldigdes en hul regsverteenwoordigers, veral in konsultasies, want dan kon hulle onder andere weet wat die verdediging beplan en watse vrae gevra sou word in die kruisondervraging.

124. Miranda het baie gespog dat Mdi altyd ‘n stappie voor die verdediging was omdat hulle alles opgeneem het en die beskuldigdes en hul regsverteenwoordigers se vooruitbeplanning so gesien en gehoor het.

125. Alles is volgens Miranda gemonitor wanneer die regsverteenwoordigers met hul onderskeie kliënte gekonsulteer het. Verskeie kameras met audio gekoppel het volgens haar alles in die “CINOC” (of partykeer die “war room”genoem) lewendig gewys en in klank gespeel. Die Mdi-SAPD-lede het dus ten alle tye alles gemonitor en geweet wat bespreek, gedoen, en beplan is deur die verdediging. Dit het die Mdi- SAPD-lede in staat gestel om teenaksies of teengetuienis of geskikte antwoorde te beplan met direkte kommunikering daarvan aan advokaat Paul Fick SC en/of sy spanlede.

126. Miranda het by verskillende geleenthede aan haar suster Maxine en my dogter in my teenwoordigheid vertel dat Mdi verwagte vrae van die verdediging op opnames gehoor het. Dan het hulle vir sekere vrae vinnig antwoorde bepaal uit hulle rekenaar-geskiedenis, maar vir ander vrae het hulle saam verskonings opgemaak. Normaalweg sou Tollie Vreugdenburg of Louis Bester (sy het soms ook van “Vice” gepraat) dadelik volgens haar deur CINOC gebel word en die boodskap van die verwagte verdedigingsvraag en voorgestelde antwoord oorgedra word. Dit word dan dadelik aan die Staat se regspan oorgedra om te verseker dat hul gereed sou wees indien dit in die hof geopper sou word. Daar is pertinent deur Miranda gesê dat die informasie direk deur Mdi aan die Staat se regspan gegee is.

127. Hierdie opnames met beeld en klank is elke keer deur Miranda by my woning te Rietfontein, Pretoria aan my vertoon, buiten die twee kere te Erasmuskloof in die “CINOC” Die tye wat ek dit gesien het was ongeveer tussen 2008 en 2010 voor die
Wêreldbeker sokker-toernooi begin het. Een van die geleenthede was spesifiek toe ek in my braai-area vleis gebraai het. My dogter en my vrou se suster, Maxine, was ook daar.


Die monitering van aangehoudenes by “C Max”

128. Miranda het aan my vertel dat ‘n hoë offisier van DKD (Departement Korrektiewe Dienste) genader is met ‘n vals magtiging deur Hankel en haarself om moniteringstoerusting te laat installeer in die gevangenis waar die oeremagaangehoudenes was en dat hulle die persone wat genader is, “gelukkig gehou” het vir hul en die DKD se samewerking, dit wil sê hulle omgekoop het.

129. Volgens Miranda was daar by “C Max gevangenis”, blykbaar by die ingang, of net skuins bo die ingang, konsultasiekamers, met een kamer wat aan die Mdi gegee is, waar al die toerusting gebêre was wat die monitering moontlik gemaak het. Dit was al van vroeg 2003/2004 af, aangesien Miranda en Hankel en Sam Theron onder andere toe reeds teenoor my daaroor gespog het.

130. Daar is al van baie lank gelede deur Miranda teenoor my gespog dat Mdi alles weet wat in die selle aangaan en wat die aangehoudenes doen. Daar was volgens haar telkens gelag en geskerts oor die manne se privaat en persoonlike dinge, soos waar hulle sou verklee en dies meer.

131. Miranda het telkens teenoor my gespog dat Mdi nie vir die monitering magtiging gehad het nie, dat dit “warm” gedoen was, en dat niemand anders weet dat dit sou plaasvind nie.


Oor die afluistering van verdagtes en hul families

132. ALMAL in die Boeremag saak word volgens Miranda afgeluister, ook hul naby vriende en familie. Van landlyne by huise, selfone, gesprekke, sms’e, e-posse tot bewegings - alles word gemonitor. Van die afluistering is wettig met magtiging, maar baie is ook onwettig en sonder magtiging.

133. So is daar twee geleenthede waar Nelmari, beskuldigde Herman Van Rooyen se eks-vrou, met ‘n week vakansie was te La Cote d’Azur, te Margate, waar sy deur Mdilede agtervolg is en waar die mense van CTC (Counter Terrorism Centre, ook deel van Mdi) saamgetrek was. Ek was saam met Miranda in Margate, tydens die Oktober-skoolvakansie, en het self by een geleentheid langs Nelmari gaan sit op die strand en ‘n geselsie aangeknoop. Hieroor is ek daarna erg uitgetrap deur Miranda en Sam Theron. Hulle het die boodskap aan my oorgedra dat Direkteur Roos baie ontsteld was daaroor.

134. Die meeste afluistering is en word volgens Miranda, steeds sonder magtiging gedoen.

_________________________
DEPONENT: DEON LOOTS
GETEKEN en BEëDIG te Pretoria op hierdie dag van Januarie 2013

deur die Deponent wat verklaar dat hy vertroud is met die inhoud van hierdie verklaring en dat dit waar en korrek is; hy geen beswaar het teen die aflegging van die voorgeskrewe eed nie; en hy die voorgeskrewe eed as bindend op sy gewete beskou; met voldoening aan die bepalings van die Regulasies soos vervat in Goewermentskennisgewings R1258, R1648 en R1428

****

[ The man who tried to kill Mandela || Boeremag bomber wanted to kill Madiba || Limpopo bomber guilty of treason || Boeremag bomber persisted with plans || Boeremag bomber guilty || Boeremag chaplain convicted || Boeremag judgment resumes || Boeremag ‘general’ can’t plead ignorance || Hawks' swoop on police intelligence was 'political' || Mdluli report's shocking revelations || Top cop failed polygraph test twice]


» » » » [IOL :: News 24 :: Media 24 :: Media 24]